الان انکسر ظهری . . .
چند روز پیش 18آبان سالگرد محمد داداشم بود. یازده سال گذشت.
درد از دست دادنش کم شد. تسکین پیدا کرد. اما زخمش هنوز پابرجاست. از بچگی همیشه عشق روضه حضرت عباسو داشتم. الانم بعضی وقت ها اگه پا بده روضه مرحوم کافی با یه نواری ک واسه سالها پیش حاج محموده گوش میکنم . انقد اشک میریزم که دلم آروم بگیره. بعد فوت محمد داداش این حس بیشتر شد. بیشتر فهمیدم. که الان انکسر ظهری یعنی چی!! روزی که فوت شده بود روح الله مخبریان تو هیییت یه روضه دلی خوند البته یه بخشیش رو. واسه حضرت عباس. گفت اباعبدالله وقتی رسید بالا سر عباس. حضرت عباس یه نگاهی به داداشش کرد و گفت ای کاش این دم آخری دست داشتم ودر آغوشت میکشیدم .. . جیگرم کباب شد.
ایکاش منم اون لحظه آخر می تونستم در آغوش بکشمش. اما نشد .. .
سنگ قبرم را که می شویی
مواظب باش
هوالباقی پاک نشود
کلمات کلیدی :
